Waarom ik mijn hoofd heb geschoren voor een internationale schoonheidswedstrijd

Heb je ooit een vurig verlangen gehad om je hoofd te scheren? Het is verrassend genoeg nog steeds een radicaal ding om te doen. Ondanks dat geschoren hoofdvrouwen zoals Angelina Jolie, Halsey en Keke Palmer tot de beroemde beroemdheden behoren die op een gegeven moment voor een buzz cut hebben gekozen, is het nog steeds een beetje taboe. Ik ben er echter trots op dat ik tot de vrouwen behoor die lid zijn geworden van de “geschoren haarclub”!

Waarom heb ik mijn hoofd geschoren?

Mijn naam is Cricket Guest, ik ben kunstenaar, model, actrice, filmmaker en schrijver die gepassioneerd is door activisme. Er waren veel redenen waarom ik besloot mijn hoofd te scheren. Het was grotendeels gebaseerd op mijn problemen met een gebrek aan representatie, met name in de wereld van de schoonheidswedstrijd.

Mijn vroege optochtjaren

Ik begon op 14-jarige leeftijd deel te nemen aan schoonheidswedstrijden. Ik begon mijn reis bij een lokale liefdadigheidsschoonheidswedstrijd in mijn woonplaats, waarbij alle opbrengsten naar kinderkanker gaan. Van daaruit leidde het een tot het ander totdat ik slechts enkele weken na mijn 18e de titel “Topmodel van Canada” won, wat de mogelijkheid betekent om Canada te vertegenwoordigen en internationaal te concurreren in 2017. Direct na de kroning bedankte ik de juryleden en coördinatoren voor de kans. Voordat ze zelfs maar beginnen met “felicitaties”, beginnen ze dingen op te sommen die ik aan mezelf moet veranderen – inclusief, maar niet beperkt tot opmerkingen over lichaamsgewicht en haar.

Deze opmerkingen raakten meteen een zenuw. Gelukkig had ik op dit punt in mijn optocht het vertrouwen en het bewustzijn om te scheiden dat hun opmerkingen niet op mij als persoon waren gericht, maar op mij als hun nieuwe handelswaar. Hun opmerkingen deden me echter denken aan de honderden jonge meisjes met wie dezelfde mensen werken, sommige meisjes waren net zo jong als ik was toen ik voor het eerst begon. Mijn reis met praal en modellenwerk op zich was doorspekt met verschillende ongezonde gewoonten. Ik raakte gefixeerd op het winnen van een kroon, voor mijn jongere zelf zou het winnen van de kroon me geluk brengen.

Althans, dat dacht ik.

Ik was niet trouw aan mezelf

Kort nadat ik in deze industrieën was gestapt, ontwikkelde ik een eetstoornis, met een verlangen om mezelf te veranderen om te belichamen wat ze wilden, kijkend naar de meisjes die ze zouden kronen en dat te worden. Wanhopig de aspecten van mijn leven verbergen die niet mooi genoeg waren voor een gepolijste schoonheidskoningin. Ik won de kroon voor dat 14-jarige meisje dat gewoon van zichzelf wilde houden. Meerdere kronen. En toch, in plaats van van mezelf te houden, verloor ik mezelf.

Terugwinnen en wedergeboorte

Na het winnen van de Canadese titel begon ik een “rolmodel” genoemd te worden. En het viel niet goed bij mij, die vond dat ik het label niet verdiende. Ik kon niet stoppen met denken aan de meisjes die minder veilig waren met zichzelf die dezelfde dingen te horen kregen. Ik wilde niet dat iemand naar me opkeek en dacht dat hun succes moest worden bepaald door hoe nauw ze passen in deze archaïsche mal van wat een “mooie vrouw” is en hoe het is om er goed uit te zien. En deze schoonheidsnormen gaan verder dan de schoonheidswedstrijdfase. Waarom worden jonge zwarte meisjes geschorst van school voor het dragen van hun beschermende kapsels? Waarom moet WOC zoveel harder vechten op de arbeidsmarkt, vooral als ze zich niet conformeren aan de westerse idealen? Waarom worden vrouwen verbaal en fysiek mishandeld, zelfs vermoord omdat ze hun geloof uiten met een hijab? Waarom zouden de kinderen die worstelen met kanker, de reden waarom ik meedeed aan mijn eerste missverkiezing, niet laten zien dat ze ook mooi en vrouwelijk kunnen zijn in een jurk? We zijn meer dan deze giftige, eurocentrische versie van wat mooi is.

En dus moest ik mezelf terugwinnen. Als ik niet voor mijn 14-jarige zelf was, moest ik mijn privilege en platform gebruiken om de aandacht te richten op kwesties die er echt toe doen.

Ik heb mijn hoofd kaalgeschoren 3 dagen voordat ik naar Egypte vloog om Canada te vertegenwoordigen bij Top Model of the World. Ik vertegenwoordigde Canada en deed het op mijn manier. Hier zijn de voor en na foto’s:

Top 5 voordelen van het scheren van je hoofd

Hier zijn enkele van de voordelen van het zijn van een kaalgeschoren hoofdvrouw:

#1: Je verwijdert oppervlakkige mensen

Gelukkig leven we in een samenleving waarin we ons als vrouw kunnen uiten door ons hoofd te scheren. Het is echter nog steeds ver van de norm, en vaak zullen mensen je dit laten weten als ze het er niet mee eens zijn. De reactie op mijn uitspraak was zeer verdeeld. Er zijn een handvol mensen die ervoor kozen om daarna niet meer in mijn leven te zijn. De liefde overschaduwde echter de afwezigheid en ik kon zien wie er in mijn leven was om me te ondersteunen end niet alleen mijn imago.

#2: Je krijgt vertrouwen!

Je hebt geen andere keuze dan vertrouwen te hebben in je rauwe authentieke zelf. Voorheen was ik in staat om mezelf aan te passen en te veranderen om te passen in welke omgeving ik me ook bevond (bijvoorbeeld het verlaten van mijn “kunstzinnige” stijl voor optochtevenementen en het volgen van modenormen), maar wanneer je hoofd wordt geschoren, word je gedwongen om te verschijnen zoals je bent, en ervan te houden!

#3: Uw functies vallen op

Je ontdekt echt een nieuwe zelfliefde voor je gezicht als je je hoofd scheert. Opeens is er geen haar en de styling ervan leidt af van je gelaatstrekken. Zelfs als je niet gelooft dat je bijzonder opvallende kenmerken hebt, geloof me, ze zullen met een buzzcut zijn!

#4: Je krijgt alle kapsels onderweg uit!

Voordat ik mijn hoofd scheerde, had ik nooit haar dat korter was dan mijn sleutelbeenderen. Ik was altijd veel te bang voor wat andere mensen zouden denken of waar ik spijt van had. Dus hield ik mijn haar lang, ondanks dat ik altijd nieuwsgierig was naar kortere kapsels en kale meisjes. Nou, nu ik mijn hoofd heb geschoren en het heb laten groeien, heb ik zoveel plezier gehad met het experimenteren met de extreem korte Jean Seberg pixie cut, evenals de iets langere Audrey Hepburn pixie cut die ik altijd al wilde, maar wat te bang om te proberen! Ik heb het laatste kapsel nu meer dan 6 maanden bewaard en ik sta te popelen om te experimenteren met de bob nadat ik de pixie heb laten groeien.

#5: Je begint het ego te ontdoen

We hebben allemaal dit nogal prominente aspect van ons bewustzijn dat het “ego” wordt genoemd. Het ego is iets waarvan ik heel goed weet dat ik erdoor geregeerd word, maar ik werd meer geregeerd door het ego terwijl ik in de wereld van de schoonheidswedstrijd werd gehuld. Geregeerd worden door het ego is niet altijd suggereren dat je een opgeblazen zelfvertrouwen hebt, het kan het tegenovergestelde betekenen. Het ego is niet ons ware zelf, maar eerder ons zelfbeeld. Vaak raken we geobsedeerd door dit valse beeld, vooral in een wereld die erg gedreven wordt door ego, met de overflux van advertenties die we absorberen. Het scheren van mijn hoofd hielp me bij het realiseren van de onbelangrijkheid en vergankelijkheid van het ego. Het hebben van lang haar was slechts één aspect van mijn fysieke vorm waarop ik vertrouwde om te proberen zelfliefde te krijgen. Mijn haar was het hele leven lang omdat ik dacht dat ik zonder haar niet mooi zou zijn. Maar omdat ik mezelf letterlijk van dat idee in het fysieke rijk heb ontdaan door mijn haar te knippen, gebeurt er ook iets in mezelf. Ik was nog steeds mezelf, ondanks het verlies van veel van wat al zo lang als mezelf was gedefinieerd.

Moet je je hoofd scheren?

Ik geloof dat als je op het artikel hebt geklikt met een vonk van een verlangen om je hoofd te scheren, en het zo ver hebt geschopt door het artikel dat het geen toeval is. Ik geloof niet in toevalligheden. Ik herinner me precies waar ik was toen het universum de zaailing van een idee in mijn hoofd plantte om mijn hoofd te scheren om te protesteren tegen schoonheidsnormen. Ik dacht dat ik gek was. Maar ik wist dat het universum geen idee in mijn hoofd zou planten om me te schaden. Zaden worden alleen geplant om te groeien. Ik kwam er aan de andere kant uit, bloeiend van zelfliefde. Neem de tijd om naar binnen te reflecteren en vraag of dit een zielsverlangen van jou is. En als je wacht op een teken, dan is dit het.

Hou van jezelf waar je bent, vertrouw erop dat je bent waar je moet zijn, je reis en je proces zijn mooi. Ik wens alle lezers geluk en overvloed op hun pad naar zelfliefde en acceptatie.